Het is weer een tikkeltje later dan gepland, maar goed, soms gaat het leven voorbij plannen. Het leven loopt nu eenmaal niet altijd zoals je van tevoren hebt gepland. Dat is maar goed ook. Wat zou het leven eigenlijk saai zijn als altijd alles precies gaat zoals je wilt.
Dag 26. Strong enough
Vandaag weer gewerkt en krantenwijk gelopen. Damian was lekker chagrijnig tijdens het lopen en Mies was onwijs vervelend. Zij vindt het echt verschrikkelijk als Damian van haar wegloopt. Ze is zo gefixeerd op hem. Ze blijft maar piepen en janken. Het maakt dan echt niet uit of we een stukje weglopen, ze wilt hoe dan ook terug naar mijn kind, haar beste maatje. In mijn gezin hebben we allemaal een rugzakje. Mies komt van de Poolse straten, waar ze haar eerste drie maanden heeft rondgezworven. Mies is dus niet perfect in gedrag, maar wel perfect voor ons. Zij is één van de dingen in mijn leven die het mooier maakt. Wij kiezen de hond niet, de hond kiest ons. 🖤
Dag 13. Nightmares
De afgelopen weken heb ik steeds vaker nachtmerries. Vannacht was het weer twee keer raak: ik werd wakker van enge dromen. Het lukt me niet meer om te herinneren waar deze nachtmerries over gingen. Ergens weet ik dat deze nachtmerries waarschijnlijk bij de rouwverwerking, of juist het gebrek hieraan, horen. Mijn onderbewuste schudt me letterlijk en figuurlijk wakker. Waar ik overdag nog kan wegvluchten voor de pijn, wat hoort bij het verlies van iemand waar je van houdt, ben ik in de nacht kwetsbaarder dan ooit.